Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (No 137)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost,

δια χειρός Πέμης Γκανά

Η μαμά κάνει διακοπές

Καλημέρα σας, είμαι ο Παναγιωτάκης, κι είμαι πολύ χαρούμενος!
Είμαι χαρούμενος γιατί έχουμε διακοπές, και αυτό σημαίνει τέρμα το σχολείο, και φυσικά κανένας δεν με ρωτά στα καλά καθούμενα πόσο κάνει «πέντε εφτά» ή «πέντε εννιά» και καλά, αυτή η προπαίδεια του πέντε είναι πανευκολούρα, το δύσκολο είναι να τρως ήσυχος ήσυχος, και να σε ρωτάνε πόσο κάνει «οκτώ εννιά» ή

«οκτώ επτά»...
Ή να σε ρωτά η μαμά:
-Ποιό είναι το επίρρημα σε αυτήν την πρόταση, Παναγιώτη; ή «Πες μου τον Υπερσυντέλικο του ρήματος «γελάω»...
-Κλαίω, μαμά, της είχα απαντήσει τότε, και μου είπε η έξυπνη :
-Λάθος Παναγιώτη, ΕΙΧΑ ΚΛΑΨΕΙ, είναι το σωστό, σε περίπτωση δηλαδή που ήθελες να κάνεις χιούμορ...
Εξυπνάδες, εξυπνάδες των μαμάδων!

Είμαι λοιπόν χαρούμενος γιατί η μαμά όχι μόνο δεν γράφει αλλά δεν μου κάνει καμία ερώτηση, αλλά ούτε και παρατήρηση.
Έκλεισε τον υπολογιστή της και κάνει, λέει, διακοπές.

Καλά, τρελαμάρες λέει...
Κάθεται στο μπαλκόνι φορώντας ένα μαύρο μαγιό και ένα μεγάλο ροζ καπέλο -σας έχω πει ότι οι μεγάλοι είναι θεόμουρλοι;- κάτω από την μεγάλη πράσινη – άσπρη ομπρέλα, αφού είναι και Πανάθα, ποτίζει τις γλάστρες και μας καταβρέχει για πλάκα, πράγμα επίσης θεότρελο, γιατί όταν η μαμά έπλενε την βεράντα (όλο τον χρόνο τότε, δηλαδή, που ήταν κανονική μαμά) και βγαίναμε, μας φώναζε συνεχώς:
-Πατημασιές, κάνετε πατημασιές, δεν σέβεστε βρε τον κόπο μου;
Και μετά άρχιζε τα μπλα μπλα των μαμάδων, και ξέρετε νομίζω τι σημαίνει αυτό!

 
Τώρα καθόλου δεν την νοιάζουν οι πατημασιές, μόνο πίνει καφέ, αυτήν την αηδία δηλαδή με τον αφρό και τα παγάκια, μιλά με τις φίλες της στο κινητό, και όταν την ρωτάμε τι θα φάμε, μας απαντά:
-Φάτε φρούτα, φτιάξτε σάντουιτς, κάντε ότι θέλετε, είμαι σε διακοπές!
Καλά, περνάμε σούπερ!
Ότι θέλουμε κάνουμε, παίζουμε με τα τάμπλετ, κάνουμε οχυρά με τα μαξιλάρια του σαλονιού και κάθετες εφορμήσεις στις μάχες με τα Νέρφ.
Φοράμε ότι θέλουμε, και κάνουμε μπάνιο όποτε το θυμηθούμε.
Α! Σήμερα το πρωί δεν βούρτσισα τα δόντια, και η μαμά ούτε που με ρώτησε, το είπα, λοιπόν, στον Δημήτρη, αυτόν τον κουφιοκέφαλο τύπο που έχω για αδελφό, αλλά τελικά τα βούρτσισε τα δόντια του, φοβάται, λέει, την κυρία Πόπη την οδοντίατρο, που του έχει κάνει ήδη τρεις εξαγωγές...
Χαζός είναι, μια χαρά οδοντίατρος είναι η κυρία Πόπη, αυτός είναι θεόμουρλος και όλο την δαγκώνει.
Να φανταστείτε αυτοί οι δυο τσακώνονται πριν καν καθίσει στην καρέκλα.
Χαμός γίνεται, φωνάζουν, και η μαμά μαλώνει τον Δημήτρη που αρνείται να ανοίξει το στόμα του.
Αλλά είπαμε, μια χαρά γιατρός είναι η κυρία Πόπη, εμένα, για παράδειγμα, που της χαμογελάω, πολύ με αγαπά. Κι ούτε ένα τόσο δα μικρό σφράγισμα δεν μου έχει κάνει!
Και ας τρώω καραμέλες και σοκολάτες που μου δίνουν κρυφά οι παππούδες μου!
Γενικά όλο ανακατωσούρες δημιουργεί ο αδελφός μου.

Να, προχθές πήγαμε στον κινηματογράφο να δούμε τον Μακ Κουίν- δεν θέλαμε στην αρχή γιατί νομίζαμε ότι είναι μπεμπεκίστικο αλλά τελικά μας άρεσε-  και δεν φτάνει που έφαγε όλα τα νάτσος του, με τυρί και καυτερή σάλτσα , άρπαξε και τα δικά μου.
Νευρίασα και του έριξα μπουνιά, αυτός με κλώτσησε στο καλάμι, μου έκανε και μελανιά, η μαμά μας μάλωσε αλλά εμείς συνεχίσαμε να δερνόμαστε, και ο μπαμπάς είπε πως, τέλος, δεν πάμε για πίτσα μετά.
Αυτό έκανε τον Δημήτρη να σταματήσει, γιατί δεν φτάνει που έχει άσθμα, φορά γυαλιά και θα καταντήσει αλλήθωρος τύπος, αλλά είναι και φαγάνας.
Συνεχώς το μυαλό του είναι στο φαγητό, όλο λέει, πεινάω και πεινάω.

Βαρετός δηλαδή...

Α! Έχω και άλλον λόγο που είμαι χαρούμενος!
Έχω την γιορτή μου σε λίγες μέρες, τον Δεκαπενταύγουστο δηλαδή, και θα μου φέρουν πολλά δώρα.
Αυτός ο μυστήριος αδελφός μου θα πρέπει να περιμένει τον Οκτώβρη την δική του γιορτή.

-Πότε θα πάμε διακοπές; ρώτησε χθες ο Δημήτρης την μαμά και εκείνη του απάντησε πως θα πάμε παρατεταμένες διακοπές μόλις κερδίσουμε το Τζόκερ!
Πολύ χαρήκαμε με τον Δημήτρη που επιτέλους θα γίνουμε πλούσιοι, πρέπει όμως να αρχίζουμε να παίζουμε Τζόκερ!
Είναι, λέει, ένα παιχνίδι που δίνεις κάτι λίγα ευρώ και σου δίνει εκατομμύρια.
Δεν μπορώ να καταλάβω, μόνο, πως δεν το έχουν σκεφτεί να παίζουν όλοι αυτό το παιχνίδι κάθε μέρα, και να κερδίζουν!
Καλά, η μαμά μας είναι η πιο έξυπνη μαμά του κόσμου.
Θα πάμε λοιπόν διακοπές, σ ένα νησί μακρινό, όχι στην Ελλάδα, με δικό μας σκάφος που θα έχει και ελικόπτερο, θα πίνουμε χυμούς ανανά ή τέλος πάντων ότι χυμό μας αρέσει, και δεν θα πηγαίνουμε σχολείο!
 

Για αυτό σας είπα είμαι πολύ χαρούμενος!
Όλα είναι πολύ όμορφα το καλοκαίρι, ξεκουραζόμαστε, πάμε στην  θάλασσα κάνουμε βουτιές.
Χθες έκανα μια πατητή στον Δημήτρη, που λέει, ο εξυπνάκιας, πως κολυμπά καλύτερα και από ψάρι.

Έγινε χαμός.
Η μαμά μας μάλωσε γιατί ο Δημήτρης ξεσήκωσε όλη την παραλία με τις τσιρίδες του, φώναζε:
-Μαμά μ’ έπνιξε ο Παναγιώτης, καλά, τελείως μπούρδας είναι.
 -Αφού σε έπνιξα πως μιλάς βρε χαζέ; τον ρώτησα και εκείνος μου πέταξε νερά κι εγώ θύμωσα και η μαμά μας πήρε και φύγαμε άρον άρον...
Πολύ το φχαριστήθηκα.
-Μωράκι, ε μωράκι, του έλεγα, κλαις μωράκι;

Τέλεια περνάμε!
Παίζουμε ξύλο, κάνουμε βόλτες, τρώμε παγωτό βατόμουρο, και ψητό καλαμπόκι, μάλιστα ο κύριος που τα πουλά μας ρωτά:
-Μ’ έξτρα αλάτι;
-Μάλιστα παρακαλώ, απαντώ με την καλή μου φωνή, αυτή δηλαδή που χρησιμοποιώ για να δείξω πως είμαι μεγάλος.

Έχω μόνο μια αγωνία...
Ποια θα είναι η καινούργια μου δασκάλα του χρόνου που θα πάω Τετάρτη δημοτικού...
Και ο Δημήτρης έχει αγωνία. Μη τυχόν και κλείσει ο κυλικειατζής το κυλικείο...
Και χάσει την έξτρα μεγάλη αραβική πίτα με κοτόπουλο που παίρνει κάθε Παρασκευή.

Σας το είπα είναι μυστήριος τύπος.

 
Σας φιλώ και σας ασπάζομαι -όπως λέει και η μαμά και όλο ξεχνώ να την ρωτήσω τι ακριβώς πάει να πει αυτή η λέξη, γιατί εμένα καθόλου δεν μου αρέσει- και σας εύχομαι καλό καλοκαίρι, και καλές διακοπές.

ΥΓ1. Η μαμά λέει να μην κολυμπάτε στα βαθιά, να φοράτε αντηλιακό και να μην στραβομουτσουνιάζετε με τις γεμάτες παραλίες...
Αν δεν σας αρέσει να πάτε αλλού, στην δική σας για παράδειγμα, την ιδιωτική που είχατε και στο χωριό σας (καλά, ούτε και αυτό ξέρω τι σημαίνει)