Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 133)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα

της Πέμης Γκανά στο grpost

Η κουπ της μαντάμ Θάνου

κι ο σωτήρας μας Μπαλάφας

Ότι θα ξημέρωνε ο Θεός την μέρα που θα έπαιρνα τέτοια τρομάρα, και θα σκιαζόμουν τόσο, ούτε που τόξερα, ούτε που το φανταζόμουν.

Ήταν που λέτε μεσημέρι Τετάρτης όταν είδα την μαντάμ Ευθαλί- την γνωστή της γειτονιάς μας, με τρεις τέσσερις φιληνάδες της, αυτοκόλλητες.

Πού είν’ το παράξενο θα με ρωτήσετε, και με το δίκιο σας...
Το παράξενο της ιστορίας ήταν ότι και οι πέντε μοιάζανε με την γνωστή και μη εξαιρετέα κυρία Θάνου.
Τι μοιάζανε δηλαδή; Ολόιδιες ήταν.
Αφού είπα, πάει

κάνουν πουλάκια τα μάτια μου, μάλλον θερμοπληξία.

Πήρα και το θερμόμετρο και κοίταξα καλύτερα, αλλά και πάλι τα ίδια.
Πέντε θείες πιασμένες αλα μπρατσέτα, με μαλλί ολόξανθο, μπομπαριστό ( από το “μπόμπα”) και ξασμένο, με επτά κιλά λάκ, τριανταέξ φουρκέτες και δυο τσιμπιδάκια η κάθε μια τους.
Ταγιεράκια εκρού με φλοράλ πουκάμισα και ξώφτερνα με δυόμιση πόντους τακούνι, όχι, κυρία μου, φιάπα δεν είχαν, φιάπα -καθώς λέει η κυρία Ευθαλία- δεν φοράν οι καλές γυναίκες, παρά μόνο οι κακές, οι ξετσίπωτες και οι ξεδιάντροπες που θέλουν να κλέψουν τους άνδρες των καλών γυναικών...

Κουσκουσιάρα δεν με λες, αλλά γκρεμοτσακίστηκα για να τις προλάβω, κατέβηκα με τις σκάλες μην κλειστώ στο ασανσέρ, καθότι η ΔΕΗ χτυπά δυωράκια διακοπών, ένεκα καύσωνα...
(Κλείστε για λίγο τα ρημάδια τα αιρ κοντίσιον θα πλευριτωθείτε, όλα εγώ πρέπει να σας τα λέω πχια). 
Καλησπέρα τι κάνετε; ματς μουτς, πως είστε καλέ και τι μούρλια μαλλί σας έκανε η κομμώτρια! Ναι αλλά κι εμείς είμαστε όμορφες, καλά εννοείται ολόδροσες, αχ τι χαριτωμένα που τα λες μα είμαστε και πιο καλοστεκούμενες, από ποια; (ρωτώ τάχαμου τάχαμου απορημένη), απ αυτήν μου λένε, και μου δείχνουν όλες τα σμαρτ φον τους...

Καλέ αυτή είναι η Θάνου! Ναι αλλά εμείς είμαστε ομορφότερες! Mακράν σαν την μαντάμ Μακρόν, άρχισες, βρε, τα κουμμουνιστικά σου, αγρίεψε η κυρία Ευθαλία, καλέ όχι τι λέτε, σας φτύνω μη σας βασκάνω, φτου σας βρε, φτου σας!!!

Φτου και σε σένα και συ καλή είσαι, μου αποκριθήκαν τα κορίτσια και πήραν τις ρούγες των άνω Βριλησσίων καμαρωτές, πρωτίστως για να τις καμαρώσουν οι εναπομείναντες κάτοικοι του θρυλικού προαστίου μας...

Αχ κυρία Θάνου μας, θα σας μαλώσω.
Είστε λίγο πίσω στις στιλιστικές σας επιλογές, και να σας πως ένα νέο; (Μην φοβάστε και δεν θα σας χρεώσω καθότι εργάζεστε πλέον αμισθί)

Άλλαξε ο αιώνας εδώ και δεκαεπτά συναπτά έτη, έχουν περάσει και καμιά εξηνταριά από την επαναστατημένη σας νιότη, συμβουλευτείτε παρακαλώ τον σύντροφο και συνάδελφο σας Καρανίκα, που λόγω Ελένης (μια είναι η Ελένη, μη με ξαναρωτήσετε θα σας μπατσίσω) τα ξέρει αυτά τα νέα της μόδας...
Άντε γιατί με τα νέα σας καθήκοντα ίσαμε που μπορεί να πέσετε  μούρη με μούρη με την κυρία Μακρόν, και άντε να βρείτε τρούπα να κρυφτείτε μετά...

Εντωμεταξύ σε άλλο χρόνο, η Αθηνούλα και εγώ τα κάναμε όλα και πάλι θάλασσα...
Πήραμε το σκούτερ του αντρός της να πάμε στα ένδοξα τα Κολωνάκια, να κάνουμε μια βόλτα γιατί πιγκώσαμε, μια ο καύσων, μια η οικονομική στενότης είπαμε να το ρίξουμε έξω, να πάμε για ένα άις τι με τζίντζερ και δυόσμο απαλλαγμένο από γλυκαντικές ουσίες, μη γελάτε έχουμε δυο μόλις εβδομάδες για την έξοδο στις παραλίες, και πρέπει να χάσουμε εξ κιλά εγώ, και δώ-δε-κα η Αθηνά! Καλά, άμα την δείτε πείτε της πως πρέπει να χάσει ένα με ενάμιση κιλό για να χαρακτηριστεί και επισήμως, σιλφίς.

Τέλος πάντων, παραβιάσαμε δυο τρία στοπ, το ένα δεν το είδε καθόλου η Αθηνά, και το δεύτερο, κατά την άποψή της δεν έπρεπε να υπάρχει εκεί, άρα το αγνοήσαμε επιδεικτικά.

Επιπλέον, κάναμε πως δεν είδαμε τους τρελαμένους οδηγούς να σταυροκοπιούνται- τρε μπανάλ δηλαδή- και σταματήσαμε την τελευταία στιγμή δίπλα σε ένα ολόμαυρο καλογυαλισμένο αυτοκίνητο, παραμερίσαμε κάποιες θεόρατες μηχανές με κάτι δίμετρα θηρία, και κοιτάξαμε μπας και αναγνωρίσουμε ποιος φωστήρας ήταν τούτος...
-Κύριε Μπαλάφα μας, τον αναγνώρισε πρώτη η Αθηνά.

(-Βρε συ είναι σίγουρα ο Μπαλάφας; την ρώτησα μουρμουριστά)

(-Σιγά και αν δεν είναι, σκασίλα μας)

-Μάλιστα αγαπητή  μου κυρία!

-Καλέ μπράβο, ο σωτήρας μας! ανταπάντησε η Αθηνούλα!

-Καλέ σας ευχαριστούμε και σας ευγνωμονούμε, να μας παίρνει ο θεούλης χρόνια να σας τα δίνει μέρες!!!

-Τι λες μωρή αναθεματισμένηνη, μου λέει θυμωμένη η Αθηνά, κι είμαστε πάνω σε σκούτερ…

-Σας μερσώ καλές μου κυρίες, είπε βαθύτατα συγκινημένος ο άνθρωπος, κι εμείς του φωνάξαμε, υψώνοντας την αριστερή μας γροθιά:
«Αβάντι πόπολο παντιέρα ρόσα»

Έκλαψε ο επαναστάτης...

Το ότι είπαν κάποιες τσούχτρες ότι τον κοροϊδέψαμε και τον φασκελώσαμε, σας λέω, πως είναι ένα ποταπό ψέμα...

Το ανέφερε μάλιστα συγκινημένος ο άνθρωπος στην βουλή, πως τάχαμου τον σταμάτησε ένας άνδρας και τον ευχαρίστησε.

Λογικό μου φάνηκε, καθότι κυρίες και πολύ φοβήθηκε μην μας εκθέσει.

Ω ποία λεπτότης...

Κατά τα άλλα όλα ανθηρά, ο Τσίπρας θα εγκαινιάσει στην Κοζάνη ένα λιμάνι ξηράς, και η ΝΑΣΑ έχει στέψει το βλέμμα της πάνω του για να κατανοήσει τι ακριβώς εννοεί ο επιστήμων...

Έγινε και η συναυλία του «Όλοι μαζί μπορούμε» κι οι φίλοι μου στο διαδίκτυο τσακώνονται ακόμη, για πολλούς και διάφορους λόγους.

Π.χ κάποιοι λένε καλό αυτό που έγινε, κάποιοι άλλοι κακό αυτό που έγινε, οι μισοί λένε καλός ο Σαββόπουλος, άλλοι πάλι λένε κακός ο Σαββόπουλος και ο Αλαφούζος, και δυο τρεις τσακώνονται για το ποιος τον είχε πρωτοδεί πριν να γίνει ο Νιόνιος όλων μας.

Α! Κάποια τον είπε τεμπέλη, μόνο δέκα lp...

Ήμαρτον, ο Ρέμος που χει την μισή του ηλικία έχει πολλά περισσότερα...

Τι να πεις, άβυσσος ο νους του ανθρώπου...

Σας το λέω για τελευταία φορά και αμαρτία ουκ έχω.

Ο Δημητράκης ζητά επίμονα να του ανοίξουμε τραπεζικό λογαριασμό για να τον έχει όταν θα γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας, θα σας έρθει φτηνά λέει, θα του βάζετε όλοι σας -και εγώ, μου είπε, τι πάει να πει είμαι η μάμα του- από ΕΝΑ ευρώ κάθε μήνα....

Δέκα εκατομμύρια ευρώ το μήνα θέλει τα’ αγόρι μου...

Όχι δεν έχουμε ρίζες ούτε από την όμορφη Σκωτία, ούτε και από το Ισραήλ...

Προκάνετε να την κάνετε και να πάτε σ άλλη χώρα!

Σας ευχαριστώ που με ανέχεστε και δεν με διαβάζετε, έτσι τουλάχιστον λέει ο μπος, και δεν αυξάνει τα μιστά μου...

Ανανεώνω το ραντεβού μας για το επόμενο Σάββατο και λέω να φωνάξουμε όλοι μαζί μια μόνο λέξη (τη μόνη που μας ενώνει)

Α πο-σμη-τι- κοοοοοοοοοοοοοοοοοοό!!!!!!