O μύθος του γαλλικού Μάη

Γράφει
ο Βαγγέλης Αντωνιάδης

Αναμφίβολα η εξέγερση του Μάη του ‘68 επηρέασε καταλυτικά τα ιδεολογικά ρεύματα στην Ελλάδα τόσο στη διάρκεια της χούντας όσο και μετά από αυτήν.
Δεν θα ήταν υπερβολή μάλιστα να λέγαμε πως σε επίπεδο συνθηματολογίας ο Γαλλικός Μάης εξακολουθεί να επηρεάζει ακόμα και σήμερα την ελληνική πολιτική συνθηματολογία αλλά και την πορεία των νεολαιίστικων κινημάτων στην πατρίδα μας, καθώς συνθήματα από το «η φαντασία στην εξουσία» της Βουλής των εφήβων ως το «μαζί δημιουργούμε το μέλλον» του παλαιότερου  συνεδρίου της ΟΝΝΕΔ, παραπέμπουν ευθέως στο γαλλικό Μάη.
Η αλήθεια επίσης είναι πως στην Ελλάδα η
ιστορική πραγματικότητα διαστρεβλώνεται συχνά χάριν των ιδεολογημάτων που επέβαλε η Αριστερή νομενκλατούρα που κυριαρχεί εδώ και χρόνια στην Ελλάδα.
Ποιος ήταν λοιπόν ο Μάης του ‘68;
Ποια ήταν η πρωτοτυπία του;
Ποια ήταν η συνθηματολογία του;
Και κυρίως ποιο είναι το νόημα και το περιεχόμενό του στην σημερινή εποχή;

Η πρωτοτυπία της εξέγερσης του Μάη του ‘68 ήταν ότι οι εξεγερμένοι δεν κινήθηκαν ενάντια σε μία δικτατορία αλλά ενάντια σε μία σύγχρονη (για την εποχή) Δημοκρατία πρότυπο για ολόκληρο τον κόσμο με πρωτότυπα επίσης αλλά ανούσια συνθήματα από το μηδενιστικό «μην εμπιστεύεστε κανέναν πάνω από τριάντα» έως το κοινωνικά ατελέσφορο και επικίνδυνο «sex drugs and rock and roll», ο Γαλλικός Μάης ήταν απλά το πεδίο εκτόνωσης της επαναστατικής γυμναστικής των παιδιών της καλής και ευημερούσας μεγαλοαστικής τάξης.

Καθόλου τυχαίες δεν ήταν άλλωστε οι αποστάσεις που τήρησε από την αρχή η κομμουνιστική αριστερά με αποκορύφωμα το άρθρο στην εφημερίδα Ουμανιτέ του τότε Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας Ζωρζ Μαρσέ που χαρακτήριζε τους εξεγερμένους παιδιά των μεγαλομπουρζουάδων, που γρήγορα θα σβήσουν την επαναστατικότητά τους για να διευθύνουν την επιχείρηση του μπαμπά και να εκμεταλλευτούν τους εργαζομένους.

Τα παιδιά του Μάη θα φροντίσουν να τον δικαιώσουν με πρώτο και καλύτερο τον όχι και τόσο «κόκκινο» πια Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, έναν από τους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού υποστηρικτές της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έως τις υπόλοιπες ηγετικές φυσιογνωμίες του Μάη που ταυτίστηκαν με τον με το κρατικό κορπορατισμό  και όλες τις παθογένειες του χθες που οδήγησαν στην τραγωδία του σήμερα.

Όμως η δράση του Μάη προκάλεσε την αντίδραση της σιωπηρής αλλά μεγάλης πλειοψηφίας της γαλλικής κοινωνίας και των νέων, που μεταφράστηκε σε ένα ειρηνικό αλλά πρωτοφανές σε όγκο και παλμό (πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι) συλλαλητήριο υπέρ του στρατάρχη Ντε Γκώλ που υπερέβαινε κατά πολύ σε μαζικότητα τον όγκο των διαδηλώσεων του Μάη.
Μόλις ένα μήνα μετά το UDR(Union pour Ia Defence de la Republique)του στρατηγού θα θριαμβεύσει στις εκλογές καταλαμβάνοντας 358 από τις 487 έδρες.

Στην εποχή μας που η κοινωνία της ευημερίας είναι πια ένα μακρινό όνειρο και οι πρωταγωνιστές του Μάη έχουν ταυτιστεί με την χειρότερη μορφή αντίδρασης, το ούτως ή άλλως παρωχημένο ιδεολογικό οπλοστάσιο της εξέγερσης έχει μπει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ως μία θλιβερή καρικατούρα εξέγερσης, στην οποία πρωταγωνιστούσαν αργόσχολοι μπουρζουάδες.

Το πνεύμα του Μάη ήρθε η ώρα να δώσει τη θέση του σε νεολαιίστικα και λαϊκά κινήματα που θα προτάσσουν την αναγκαιότητα για κοινωνική δικαιοσύνη, για προστασία του περιβάλλοντος και ευρύτερη οικολογική συνείδηση, για την ευκολότερη πρόσβαση των νέων στην κοινωνία της πληροφορίας, την διασφάλιση αλλά και την περαιτέρω διεύρυνση δημοκρατικών ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων αλλά και για μια κοινωνία στην οποία οι νέοι δεν θα είναι απλώς το μέλλον αλλά θα συνδιαμορφώνουν το παρόν.