Καθρεφτάκια στους ιθαγενείς

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Το γράψαμε στην εβδομαδιαία στήλη του grpost «Στο Καλντερίμι» (Κυριακή 8 Μαΐου) , με τα πολιτικά και παραπολιτικά σχόλια κι επιβεβαιωθήκαμε για μια ακόμη φορά.

Η κυβέρνηση θα δώσει  –μετά από…. επίπονη  διαπραγμάτευση- τον κόφτη, για να πάρει μια αόριστη δήλωση για το χρέος, την οποία θα χρησιμοποιήσει για εσωτερική κατανάλωση.

Κι έτσι έγινε στο χθεσινό Eurogroup.

Κι άρχισε το πρωθυπουργικό – κυβερνητικό σόου.

Τηλέφωνα του Αλέξη Τσίπρα στους

πολιτικούς αρχηγούς, επίσκεψη στον πρόεδρο της Πρόεδρο της Δημοκρατίας, non paper με … επεξηγήσεις, θριαμβολογίες υπουργών στα κανάλια και διάφορα άλλα επικοινωνιακά τερτίπια.

Από εκεί που είχαν σημαία τη διαγραφή κι αργότερα το «κούρεμα» του χρέους, πανηγυρίζουν για μια αόριστη καταγεγραμμένη δήλωση.

Κι η ουσία;

Η ουσία είναι ότι ο «κόφτης» αποτελεί το τέταρτο μνημόνιο.

Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση υπέστη άλλη μια ήττα και μαζί της όλοι εμείς.

Γιατί όμως θριαμβολογούν;

Δεν κατάλαβαν τι αποφασίστηκε;

Θεωρούν ότι κερδίζουν χρόνο, αναζητώντας ένα θαύμα;

Είναι τόσο μεγάλος ο πολιτικός αμοραλισμός τους που κάνουν το άσπρο μαύρο;

Μάλλον η τρίτη εκδοχή είναι η επικρατέστερη.

Πουλάνε καθρεφτάκια στους ιθαγενείς!

Γιατί τι άλλο μπορεί να υποθέσει κάποιος, όταν:

1. Αποφασίστηκε και καταγράφηκε ότι όλα βρίσκονται υπό την αίρεση του ΔΝΤ.

Δηλαδή, όλα όσα απαιτεί γίνονται αποδεκτά.

Στο δε ζήτημα του χρέους, επιβλήθηκε μια ρητορική διαδικασία τριών σταδίων, που προϋποθέτει απόλυτη τήρηση των δεσμεύσεων και ψηφισμένων νόμων.

Ακόμη κι αν αυτά τηρηθούν επακριβώς, η λύση έχει εντελώς θολό ή και σαθρό περιεχόμενο.

2. Ο «κόφτης», σημαίνει βαθύ νυστέρι στην πηγή του κακού.

Κι ο Σόιμπλε προσπαθούσε χρόνια να τον θέσει σε εφαρμογή.

Ας μη ξεχνάμε ότι είχε φέρει στην Ελλάδα την Task Force, είχε δώσει αυξημένες αρμοδιότητες στο ΔΝΤ, είχε βάλει μόνιμους συμβούλους σε όλα τα παραγωγικά υπουργεία.

Αλλά δεν είχε καταφέρει να τον επιβάλλει.

Κι ο Τσίπρας του έκανε το χατίρι.

            Για να μη νομοθετήσει τα προληπτικά μέτρα που ζητούσε ο Τόμσεν, πρότεινε ο ίδιος

            τον… κόφτη.

            Ο οποίος σημαίνει μειώσεις συντάξεων και μισθών στο δημόσιο, σημαίνει και

            απολύσεις από το δημόσιο.

Κάτι, δηλαδή, που αντίκειται στον κοσμοθεωρία της συγκεκριμένης κυβέρνησης και θα της προκαλέσει τεράστια ζητήματα.

3. Η Ελλάδα παρέδωσε και το τελευταίο «εργαλείο» της όποιας κυριαρχίας της.

Ούτε θα ερωτάται πλέον για το παραμικρό.

Ο «κόφτης», καταργεί όλα τα μνημόνια που είχαν χρονικό προσδιορισμό και  θα βρίσκεται σε ισχύ όλα τα χρόνια μέχρι να αποπληρωθεί το χρέος.

Δηλαδή, μπορεί και περισσότερο από έναν αιώνα!

Όπου η χώρα θα υποχρεώνεται να έχει συνεχώς πρωτογενή πλεονάσματα και δη αληθινά κι όχι στατιστικά όπως σήμερα, όπου το κράτος χρωστάει στον ιδιωτικό τομέα, δεν πληρώνει και εμφανίζει …πλεόνασμα…

Συμπερασματικά:

Η κυβέρνηση – είπαμε μετά από… επίπονη διαπραγμάτευση- έδωσε τα πάντα και δεν έλαβε τίποτα χειροπιαστό.

Η κυβέρνηση –είπαμε μετά από … επίπονη διαπραγμάτευση- παρέδωσε ότι είχε απομείνει υπό την κυριαρχία της χώρας.

Κι ίσως η εφαρμογή όσων η ίδια προσυπέγραψε, να δρομολογεί την αρχή  του τέλους της…

Να το πούμε και περισσότερο σχηματικά;

Οιαδήποτε ιδεοληψία του κάθε Δρίτσα, του κάθε Σπίρτζη, του κάθε Σκουρλέτη, οιαδήποτε παλινωδία του κάθε … αυταπατημένου που θα καθυστερεί τα συμφωνημένα, θα σημαίνει … «κόφτη» στο δημόσιο και στις συντάξεις…

Θα το αντέξουν;

Πολύ περισσότερο όταν με τη νέα εταιρεία αποκρατικοποιήσεων θα μπει βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο των ουτοπιών και ιδεοληψιών τους;