Μια αφύσικη σχέση που τρίζει...

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Αλήθεια, είχε κάποιος νοήμων την πεποίθηση ότι η «συμμαχία» του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες εμπεριείχε οτιδήποτε άλλο πλην της ανίερης συμμαχίας για τις καρέκλες της εξουσίας;

Μόνο αφύσικη ή ανάρμοστη μπορεί να χαρακτηριστεί αυτή η στρατηγική συμμαχία.

Δυο κόμματα με παντελώς διαφορετικά αξιακά χαρακτηριστικά, δυο κόμματα που διαφωνούσαν στα πάντα κι εξακολουθούν να το κάνουν.

Τους ένωνε, όπως είπαμε, η

στόχευση της εξουσίας, κι η δήθεν –όπως αποδείχθηκε- αντιμνημονιακή ρητορεία τους, διανθισμένη με  άκρατο λαϊκισμό, με φραστικούς βερμπαλισμούς και μπόλικη υστερία και παραμύθι.

Ένα δήθεν Αριστερό κόμμα που διακήρυττε και διακηρύσσει ότι επιθυμεί να αλλάξει την κοινωνία και της προσδώσει προοδευτικό πρόσημο κι ένα αντιδραστικό, εθνικιστικό, ομοφοβικό, υπερσυντηρητικό, ευρωσκεπτικιστικό κόμμα, που αντιτάσσεται σε κάθε είδους αλλαγή και μεταρρύθμιση.

Η συνεργασία τους, τόσο μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, όσο και μετά από αυτές του Σεπτεμβρίου, μόνο ειρωνικά σχόλια προκάλεσε και προκαλεί.

Τόσο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας, αλλά και μέσω των σχολίων των εταίρων και δανειστών της χώρας.

Μόλις κατέρρευσαν τα αντιμνημονιακά παραμύθια επάνω στα οποία στήριξαν την πορεία και τη συνεργασία τους, αυτή η αφύσικη και ανάρμοστη συνεργασία δείχνει να εξαντλείται.

Ήδη, οι προσωπικές επιθέσεις του αρχηγού των ΑΝΕΛ εναντίον κυβερνητικών στελεχών πολλαπλασιάζονται, ομού μετά των διαφωνιών μεταξύ των δυο κομμάτων.

Ήδη, παρουσιάστηκε το δεύτερο επίσημο κυβερνητικό ρήγμα, με την άρνηση των ΑΝΕΛ να ψηφίσουν το σχέδιο νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης.

Το οποίο πέρασε τελικά με τις ψήφους του ΠαΣοΚ, του Ποταμιού και της Ένωσης Κεντρώων.

Είχε προηγηθεί το ρήγμα στο νομοσχέδιο για τις ζυθοποιίες, αλλά και πολλά άλλα στο παρασκήνιο, όπως το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια.

Η ισορροπία της αφύσικης κι ανάρμοστης σχέσης, είναι ξεκάθαρο πως είναι ιδιαιτέρως εύθραυστη, πολύ περισσότερο αφού κάθε στιγμή οξύνονται οι αντιφάσεις και τα κοινωνικά προβλήματα.

Κι ας λένε ότι θέλουν από το Μέγαρο Μαξίμου ή από το στρατηγείο των ΑΝΕΛ στο υπουργείο Άμυνας.

Ας γράφει ότι θέλει η «Αυγή» για σκοτεινά κέντρα και ύποπτες μεθοδεύσεις που υπονομεύουν το κυβερνητικό σχήμα.

Ούτε σκοτεινά κέντρα υπονομεύουν κανέναν, ούτε κάποιοι μεθοδεύουν οτιδήποτε.

Όλα αυτά είναι οι γνωστές ιστορίες συνωμοσιολογίας.

Απλά, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι δυο παντελώς διαφορετικοί κόσμοι, που μόνος συνεκτικός τους κρίκος είναι η εξουσία.

Κι όσο συνυπάρχουν, όσο καταβάλλονται συνεχείς προσπάθειες για να «θάβονται» τα προβλήματα αυτής της σχέσης, τόσο θα υπάρχει η καθημερινότητα που θα τα επιβεβαιώνει.

Κάτι που δεν μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν.

Ως επίλογος, δυο μικρές «λεπτομέρειες»:

1. Από το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στο Ισραήλ, κόπηκε ο Πάνος Καμμένος, παρ’ ότι ήταν στην επίσημη ατζέντα και θέματα Άμυνας.
2. Προσφάτως, ο πρωθυπουργός «κούρεψε» τις αρμοδιότητες του Πάνου Καμμένου, σε ότι αφορά τις προμήθειες του υπουργείου και τις μετέφερε στον δικό του άνθρωπο και υφυπουργό, Δημήτρη Βίτσα.

Κι αμέσως μετά, ο πρώην γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωθυπουργική παρέμβαση ανέλαβε και τις προμήθειες του Πολεμικού Ναυτικού.

Κάτι που προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια του αρχηγού των ΑΝΕΛ, ο οποίος έφτασε στο σημείο να βρίσκεται κα να δειπνεί σε γνωστό εστιατόριο κι αμέσως μετά να ψάχνει τον Αλέξη Τσίπρα ακόμη και στην παράσταση του Λαζόπουλου,  την ώρα που ο υφυπουργός του έδινε δεξίωση στο υπουργείο, στους εκπροσώπους της Lockhead….