Η θεωρία της «ψωροκώσταινας»

Γράφει

ο Πάσχος Μανδραβέλης

Αν ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης είχε το χιούμορ του Γκράουτσο Μαρξ, στην ερώτηση «ήταν λάθος η είσοδος της Ελλάδος στην ΟΝΕ;» θα απαντούσε ότι «δεν έπρεπε να μπούμε σε ένα κλαμπ που θα δεχόταν ακόμη και την Ελλάδα ως μέλος του». Ο υπουργός Οικονομικών όμως προτίμησε την προκλητική σοβαροφάνεια: «Καμία χώρα (κι όχι μόνο η Ελλάδα) δεν έπρεπε να εισέλθει σε ένα τόσο

σαθρά δομημένο κοινό νόμισμα ― ιδίως μια χώρα βαθιά ελλειμματική όπως η δική μας. [Όμως] άλλο να λες ότι δεν έπρεπε να μπεις και άλλο το επιχείρημα ότι πρέπει να βγεις. Για να το πω διαφορετικά, το μονοπάτι που μας οδήγησε εντός της ΟΝΕ δεν υπάρχει πια· αν προσπαθήσουμε να κάνουμε όπισθεν, θα βρεθούμε προ δυσάρεστου απροόπτου» («Εφημερίδα Συντακτών 2.5.2015).

Η Ιστορία έδειξε ότι όλες οι νομισματικές ενώσεις εθνικών κρατών ήταν σαθρές. Η κατάρρευσή τους -ακόμη και τις εποχές που το κεφάλαιο δεν ήταν αεικίνητο- υπήρξε ο θρίαμβος των αγορών επί της πολιτικής, η διάβρωση συλλογικών στόχων (καλών, κακών, δεν έχει σημασία) από τα μικρά και πανίσχυρα ατομικά συμφέροντα. Η ΟΝΕ είναι σαθρή επειδή ακριβώς έβαλε τους πολιτικούς στόχους (ενοποίηση της Ευρώπης) μπροστά από τις αγορές κι έλαμψε ένα διάστημα επειδή καβάλησε το κύμα της οικονομικής αισιοδοξίας που κυριαρχούσε τις προηγούμενες δεκαετίες. Και η είσοδος της Ελλάδας στο κλαμπ των ισχυρών είχε πρωτίστως πολιτική στόχευση. Ήταν συνέχεια της προσπάθειας που έκανε η χώρα, από την ανεξαρτησία της και δώθε, να ενταχθεί ισότιμα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Ναι, η Ελλάδα ήταν ιστορικά βαθιά ελλειμματική, αλλά αυτό έπρεπε να διορθώσει μετά την ένταξή της, αντί να παράγει Greek Statistics και τώρα να δηλώνει αδυναμία να μεταρρυθμίσει τα κακώς κείμενα. Η άποψη Βαρουφάκη ότι «κακώς μπήκε η Ελλάδα στην ΟΝΕ επειδή ήταν ελλειμματική χώρα» είναι ο θρίαμβος της μιζέριας, μια θεωρία νυν και αεί ψωροκώσταινας. Η Ελλάδα ήταν βαθιά ελλειμματική προ της ΟΝΕ, παρέμεινε βαθιά ελλειμματική μετά την ένταξή της ΟΝΕ, συνεπώς ιδού η εύκολη λύση: η βαλκανική αυτή χώρα δεν έπρεπε να προσπαθήσει, αλλά έπρεπε να μείνει εκτός της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης παρέα με τις υπόλοιπες χώρες της περιφέρειας.

Έχει προβλήματα η ΟΝΕ, αλλά ανάμεσα σ’ αυτά δεν είναι το γεγονός ότι το πρώτο πράγμα που έκαναν οι εργατοπατέρες αμέσως μετά την ένταξή μας ήταν να κινητοποιήσουν τον κόσμο κατά της μεταρρύθμισης στο ασφαλιστικό (75 δισ. λιγότερο χρέος θα είχε η χώρα), όπως δεν είναι πρόβλημα της ΟΝΕ που ακόμη και σήμερα ο κ. Δημήτρης Στρατούλης υπερασπίζεται το δικαίωμα των πενηντάρηδων να βγαίνουν στη σύνταξη.

Δεν είναι πρόβλημα της αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης η επαναπρόσληψη χιλιάδων αγροφυλάκων από την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, ούτε το γεγονός ότι το 2009 σε μια νύχτα έδωσε 500 εκατομμύρια παράνομες ενισχύσεις στους αγρότες και προσλάμβανε με «μαϊμού» Stage δεκάδες χιλιάδες νέους στο Δημόσιο. Δεν φταίει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση όταν οι πολίτες εκλέγουν υπουργούς σαν τον κ. Νίκο Βούτση ο οποίος θεωρεί ότι «η χώρα είναι σε πόλεμο, η κυβέρνηση είναι σε πόλεμο κοινωνικό και ταξικό με τους δανειστές. Βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση με τους εταίρους».

Όπως θα έλεγε και ο Σαίξπηρ: «Το φταίξιμο, αγαπητέ Γιάνη, δεν είναι στα ευρωπαϊκά άστρα, αλλά στον εαυτό μας».

Πηγή: Καθημερινή