Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
«Ποιος είναι αυτός ο τυχερός, στο Λαύριο γίνεται χορός»….είχε γράψει ο Γκάτσος, μελοποιήσει ο Χατζηδάκις το 1965 και τραγουδήσει ο Μπιθικώτσης, η Μούσχουρη, η Δουράκη, ο Λιούγκος και πλείστοι άλλοι….
Στο Λαύριο, πράγματι έγινε χορός το Σαββατοκύριακο που πέρασε.
Ποταμίσιος!
Με συμπεράσματα που απαιτούν δυο αναγνώσεις.
Η πρώτη αναφέρει ότι στο ιδρυτικό του συνέδριο, το Ποτάμι ήταν ρηχό, με θέσεις που αποτελούν διαπιστώσεις και δημοσιογραφικές αναλύσεις, επαναλήψεις προτάσεων που ήδη έχουν ακουστεί στο παρελθόν κι έντονη ιδεολογική θολούρα.
Στον «χορό του Λαυρίου», επί παραδείγματι, ακούσαμε ότι «ο τσακωμός περί Δεξιάς κι Αριστεράς στην Ελλάδα της κρίσης είναι λίγο (sic) εκτός θέματος».
Όμως, περί τούτου του δίπολου, έχει αρχίσει να γίνεται μέγας λόγος στην Ευρώπη.
Στον «χορό του Λαυρίου», ακούσαμε πολλά απ’ όσα έχουμε ξανακούσει:
- Θέσπιση κατώτερου εγγυημένου εισοδήματος,
- Αναγκαιότητα μίνιμουμ διακομματικών συναινέσεων σε Παιδεία και Υγεία,
- Εκλογικό νόμο με βάση το γερμανικό μοντέλο,
- Δωρεάν συγγράμματα στα Πανεπιστήμια,
- Δικαίωμα υιοθεσίας από ζευγάρια ίδιου φύλου,
- Μοναδικός συντελεστής φορολόγησης για όλα τα εισοδήματα, κλπ.
Αλλά δεν ακούσαμε τίποτα για την υπερμετρη φορολογία, ακόμη κι όταν στο βήμα του συνεδρίου βρίσκονταν ακραιφνώς φιλελεύθερων πεποιθήσεων στελέχη (εθελοντές).
Δεν ακούσαμε τίποτα που να καταδεικνύει ιδεολογικό προσανατολισμό.
Δεν ακούσαμε τίποτα για την «υποκλοπή» των φιλελεύθερων ψήφων στις ευρωεκλογές και την εν συνεχεία «τοποθέτησή» τους στο …σοσιαλιστικό κόμμα της Ευρώπης.
Δεν ακούσαμε τίποτα για όσα διχάζουν και προκαλούν τριβές στην κοινωνία, όπως η εκκλησιαστική περιουσία, η εκπαίδευση ή η εξωτερική πολιτική της χώρας κι οι αναζητήσεις της εκτός των μέχρι σήμερα παραδοσιακών εταιρικών της δεδομένων.
Προφανώς, για να μη ενοχληθούν οι πολλοί.
Ένα συνέδριο που είχε έντονα φολκλορικά χαρακτηριστικά (ύπαιθρος γαρ) κι έκανε πολλούς κακεντρεχείς να ισχυρίζονται ότι «αυτό δεν είναι κόμμα αλλά εκπομπή»….
Συν το γεγονός, ότι για την εκλογή των οργάνων του λειτούργησαν οι παραδοσιακές στα παλιά κόμματα ζυμώσεις, ψηφοθηρίες, κατευθύνσεις σταυροδοσίας κλπ.
Η δεύτερη ανάγνωση, αναφέρει ότι ο «χορός του Λαυρίου» δημιούργησε επισήμως τον θεσμό του «Επί κεφαλής» κι όχι του Προέδρου, των «Εθελοντών» κι όχι των Μελών, δημιούργησε καταστατικό, εξέφρασε προτάσεις.
Ο Επί κεφαλής αναφέρθηκε με σαφήνεια στον τρόπο λειτουργίας του Ποταμιού, ο οποίος αν εφαρμοστεί θ’ αποτελεί πράγματι καινοτομία στα πολιτικά δρώμενα του τόπου. Αναφέρομαι στην επισήμανση των τοπικών ζητημάτων και στην εν συνεχεία αντιμετώπισή του σε κεντρικό επίπεδο.
Κρατώ ως πολύ θετικό σημείο την τοποθέτηση του Επικεφαλής ότι δεν θ’ αναλωθεί σε θεωρητικές συζητήσεις για το μέλλον της Κεντροαριστεράς, ούτε ότι θα «κρυφτεί» πίσω από ανούσιες συνθηματολογίες του τύπου «θέλω μια καλύτερη Ελλάδα και δικαιότερο δίκαιο με δικαιοσύνη».
Επιπλέον ο διαχωρισμός των συνέδρων σε τρεις συγκεκριμένες ομάδες εργασίας (με θεματικούς άξονες την Παιδεία, τη Δικαιοσύνη και την Εργασία), ήταν όντως μια ρηξικέλευθη καινοτομία.
Όσο για την άποψη που εκφράστηκε πως στο Λαύριο, ότι ουδείς φορούσε στολή με γαλόνια, άρα είναι κι αυτό στα θετικά του «χορού», δεν με βρίσκει σύμφωνο, δεδομένου ότι γαλόνια ουδείς εθελοντής έχει ακόμη…
Θα τ’ αποκτήσει –ασχέτως αν τα φορέσει- από εδώ και στο εξής…
Κοντολογίς, στον «χορό» του Λαυρίου, ουδείς μπορεί να πει με σαφήνεια κι ασφάλεια αν το Ποτάμι είναι βαθύ ή ρηχό.
Το βέβαιο είναι, ότι αν πρόκειται όντως για μεταρρυθμιστικό κόμμα, πρέπει να βαθύνει…
Και με τις απόψεις του να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο…
Προσωπικά εξακολουθώ να κρατώ τις πολύ μεγάλες επιφυλάξεις μου.
Κι όπως λέει ο Γκάτσος:
«Έριξα πέτρα στο πηγάδι
για να βρω νερό
ένα χρυσό φλουρί στον Άδη
και σε καρτερώ»…
για να βρω νερό
ένα χρυσό φλουρί στον Άδη
και σε καρτερώ»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου